علت کبودی بدن چیست؟

بعضی افراد خیلی راحت دچار کبودی می‌شوند و هرچه فکر می‌کنند، علت اصلی این اتفاق را به یاد نمی‌آورند. برخی دیگر هم پس از جراحات جزئی دچار کبودی‌های وسیع می‌شوند یا کبودی‌هایی را تجربه می‌کنند که ترمیم آن‌ها هفته‌ها طول می‌کشد.

کبودی سریع لزوما به معنای مبتلا بودن به بیماری نیست، اما مشاهده تغییرات ناگهانی در تعداد کبودی‌ها می‌تواند مراجعه به پزشک را ضروری کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به‌طور کلی، هر بیماری یا دارویی که خونریزی را افزایش دهد، می‌تواند شکل‌گیری کبودی‌ها را راحت‌تر و سریع‌تر کند.

کبودی چطور اتفاق می‌افتد؟

کبودی زمانی اتفاق می‌افتد که رگ‌های خونی ریز آسیب ببینند و درنتیجه خون زیر قسمتی از پوست گیر کند. افتادن، ضربه خوردن یا هر عامل دیگری که فشار ناگهانی و زیادی به قسمتی از پوست وارد کند، می‌تواند باعث شکل‌گیری کبودی شود. البته ضربه‌های خیلی محکم می‌توانند به استخوان‌ها نیز آسیب برسانند و در ادامه باعث خونریزی عمیق و شکل‌گیری کبودی‌هایی شوند که برای ترمیم و بازسازی به چند هفته زمان نیاز دارند.

علت‌های کبودی سریع

۱. افزایش سن و سابقه خانوادگی: بسیاری از افراد همراه با افزایش سن متوجه می‌شوند راحت‌تر و سریع‌تر از گذشته دچار کبودی می‌شوند. اگر شما هم یکی از این افراد هستید، لزوما نباید نگران این اتفاق شوید. کبودی‌ها معمولا به‌علت شکستن مویرگ‌ها و خونریزی زیر پوست اتفاق می‌افتند، درحالی که همراه با افزایش سن، مویرگ‌ها هم شکننده‌تر می‌شوند. نازک‌تر شدن پوست و بافت‌های چربی و درنتیجه ضعیف‌تر شدن توانایی آن‌ها برای مقاومت در برابر ضربه‌ها را هم نباید نادیده گرفت.

بیشتر این کبودی‌ها بی‌خطر هستند و به درمان خاصی نیاز ندارند. بدن معمولا خون کبودی را در عرض چند هفته بازجذب می‌کند. البته قرار دادن کمپرس یخ روی کبودی تازه شکل‌گرفته می‌تواند مانع گسترش آن شود. پس از گذشت ۴۸ ساعت از شکل‌گیری کبودی، استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به سریع‌تر کردن روند ترمیم کمک کند.

کبودی سریع ممکن است در بعضی خانواده‌ها نیز شایع باشد. پس افرادی که بستگانشان سریع دچار کبودی می‌شوند، ممکن است خودشان هم این مشکل را تجربه کنند. تشخیص دادن کبودی سریع و راحت از کبودی معمولی برای افراد عادی سخت است. با این‌حال، بعضی از مهم‌ترین نشانه‌های کبودی سریع عبارتند از:

* کبودی‌های بزرگ و دردناک در واکنش به صدمات یا جراحات جزیی
* مشاهده کبودی‌های بسیار بدون به یاد آوردن علت آن‌ها
* مشاهده کبودی‌های مکرری که ترمیم آن‌ها چند هفته طول می‌کشد.
* خونریزی بیشتر از ۱۰ دقیقه پس از جراحت

۲. داروها: دارو‌های رقیق‌کننده خون ممکن است باعث خونریزی و کبودی بیشتر شوند. رقیق‌کننده‌های مشهور عبارتند از: وارفارین، هپارین، ریواروکسابان، دبیگاتران، آپیکسابان و آسپیرین. بعضی دارو‌ها نیز ممکن است باعث تضعیف یا تغییر در رفتار رگ‌های خونی، تشدید التهاب یا در غیر این صورت، افزایش خطر خونریزی شوند. این دارو‌ها عبارتند از:

* بعضی از دارو‌های گیاهی مانند جینکوبیلوبا، جینسنگ، گل مینا و همچنین سیر، زنجبیل، نخل اره‌ای و پوست بید (همگی در صورت مصرف زیاد)
* کورتیکواستروئیدهاو لوکوکورتیکواستروئید‌ها مانند پردنیزون
* بعضی از دارو‌های ضدافسردگی مانند سیتالوپرام و فلوکستین.

۳. اختلالات خونریزی: بسیاری از مشکلات ژنتیکی می‌توانند کاری کنند که خون به‌آرامی لخته شود یا به‌هیچ‌وجه لخته نشود، مثلا در بیماری فون ویلبراند (شایع‌ترین اختلال خونریزی)، نوعی پروتئین مهم برای لخته شدن خون در بدن فرد بیمار دچار نقص است یا اینکه اساسا وجود ندارد. هموفیلی هم از اختلالات خونریزی است که باعث از بین رفتن یا نقص در دو پروتئین مهم برای شکل‌گیری لخته خون می‌شود.

وقتی اختلالات خونریزی باعث کبودی سریع می‌شوند، ممکن است بیمار با مشکل خونریزی بیش از حد مواجه شود یا حتی جانش به خطر بیفتد. علائم این اختلالات به‌طور ناگهانی نمایان نمی‌شوند، بلکه از زمان تولد همراه فرد هستند.

۴. کمبود‌های ویتامینی: بعضی از ویتامین‌ها در روند بهبود و التیام و همچنین شکل‌گیری لخته خون به بدن کمک می‌کنند. این درحالی است که کمبود‌های ویتامینی خاص مانند کمبود ویتامین C. می‌تواند باعث ابتلا به بیماری خاصی به‌نام «اسکوربیت» شود. اسکوربیت باعث خونریزی لثه‌ها، شکل‌گیری زخم‌های التیام‌ناپذیر و کبودی‌های سریع می‌شود.

ویتامین K. هم در شکل‌گیری لخته خون و متوقف‌سازی خونریزی به بدن کمک می‌کند. نوزادان اغلب سطح بسیار پایینی از ویتامین K. در بدنشان دارند که برای توقف خونریزی کافی نیست. بدون تزریق ویتامین K. به نوزادان در زمان تولد، ممکن است آن‌ها دچار کبودی سریع شوند یا شدیدا خونریزی کنند. از طرف دیگر، بزرگسالانی که دچار کمبود ویتامین K. هستند نیز ممکن است افزایش ناگهانی خونریزی را تجربه کنند.

کمبود‌های ویتامینی معمولا به راحتی قابل‌درمان هستند. با این‌حال، بسیار مهم است که پزشکان این کمبود‌ها را با کمک آزمایش خون تشخیص دهند تا بتوانند در ادامه مکمل‌های ویتامینی مناسب را برای فرد مورد نظر تجویز کنند. اگر مکمل‌های ویتامینی این مشکل را درمان نکنند، ممکن است فرد به مشکلات دیگری مانند اختلال متابولیک یا اختلالات عملکردی دستگاه گوارش مبتلا شود. این اختلالات باعث می‌شوند جذب مواد مغذی برای بدن سخت و دشوار شود.

۵. واسکولیت: واسکولیت به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که باعث التهاب رگ‌های خونی می‌شوند. در واسکولیت علاوه بر افزایش خونریزی و کبودی، ممکن است بیمار با علائمی مانند تنگی نفس، احساس بی‌حسی اندام‌ها، برآمدگی‌های پوستی یا شکل‌گیری لکه‌های بنفش روی پوست مواجه شود. نوع درمان واسکولیت به شدت آن و همچنین محل شکل‌گیری آن در بدن بستگی دارد. بعضی داروها، از جمله استروئیدها، می‌توانند به مقابله با واسکولیت کمک کنند.

۶. پورپورای پیری: پورپورای پیری معمولا در افراد سالمند اتفاق می‌افتد و حدود ۱۰ درصد از افراد بالای ۵۰ سال را درگیر می‌کند. در این مشکل، ضایعات کبودی‌مانند روی پوست به‌وجود می‌آیند و اغلب هم روی بازو‌ها یا دست‌ها نمایان می‌شوند. در بسیاری از موارد، ضایعات پورپورا به‌دنبال جراحات یا صدمات پوستی شکل می‌گیرند. با این‌حال، این ضایعات بیشتر از کبودی‌های عادی طول می‌کشند و معمولا هم بزرگ‌تر هستند. گاهی اوقات هم پوست پس از بهبود ضایعات پورپورا همچنان به رنگ قهوه‌ای باقی می‌ماند. محافظت از پوست در مقابل خورشید می‌تواند شدت علائم پورپورا را کاهش دهد. افراد دچار این مشکل باید نسبت به کبودی سریع با دقت رفتار کرده و از پوست خودشان در برابر جراحات یا صدمات احتمالی به‌خوبی محافظت کنند. درحال حاضر هیچ درمان قطعی‌ای برای پورپورا وجود ندارد، اما پزشکان می‌توانند در جهت کاهش شدت ضایعات و کمتر شدن دفعات شکل‌گیری آنها، توصیه‌های خوبی به افراد دچار این مشکل ارائه دهند.

۷. سرطان: افزایش ناگهانی خونریزی و شکل‌گیری کبودی به‌ندرت می‌تواند از نشانه‌های ابتلا به سرطان باشد. سرطان‌هایی که خون و مغز استخوان را درگیر می‌کنند مانند لوسمی می‌توانند با شکل‌گیری کبودی نیز همراه باشند. خونریزی لثه هم معمولا در این موارد اتفاق می‌افتد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر کبودی سریع و راحت واقعا بزرگ و گسترده باشد و طوری به نظر برسد که انگار خونریزی زیر پوست دائم ادامه دارد، قطعا وضعیت اورژانسی پزشکی محسوب می‌شود. آسیب‌دیدگی اعضای بدن نیز وضعیت را اورژانسی می‌کند. پس اگر کسی دچار ضربات یا جراحات شدید در ناحیه کمر، قفسه سینه یا شکم شد و کبودی بسیار دردناک بود یا اگر کبودی به‌طور غیرعادی سیاه یا متورم شد، باید سریع خود را به نزدیک‌ترین مرکز اورژانس پزشکی برساند، اما اگر مشکل فردی تا این حد شدید نبود، منتظر ماندن برای ترمیم و التیام خودبه‌خودی کبودی خطری ندارد و باید این روند سپری شود.

اگر کسی کبودی سریع را همراه با مشکلات زیر تجربه کرد، باید حتما به پزشک مراجعه کند:

* شروع ناگهانی کبودی بسیار راحت‌تر و سریع‌تر از گذشته
* مشاهده علائمی مانند زردی پوست، تب، کمبود انرژی و تغییرات پوستی
* کسانی که دارو‌های خاصی مصرف می‌کنند و سریع دچار کبودی می‌شوند.
* کسانی که دچار کبودی‌های سریعی می‌شوند که خیلی دیر بهبود می‌یابد.

منبع: هفته نامه سلامت

منبع: پارسینه

کلیدواژه: کبودی بدن خونریزی سبک زندگی سرطان کمپرس یخ شکل گیری کبودی اتفاق می افتد کبودی سریع ویتامین K کمبود ها کبودی ها دارو ها سریع تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۸۱۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سریع‌ترین خودروهای عضلانی دهه 80 میلادی، از موستانگ SVO تا بیوک GNX (+عکس)

اکثر کارشناسان و مورخان حوزهٔ خودرو، شروع عصر خودروهای عضلانی را با پونتیاک GTO سال ۱۹۶۴ می‌دانند هرچند که پیش‌ازاین هم خودروهای پرفورمنس بالایی با موتور V8 ساخته شده بودند. تا سال ۱۹۷۰، ماسل کارها به اوج رسیدند و عضلانی‌های زیادی با ۴۰۰ اسب بخار قدرت در نمایندگی‌های سراسر آمریکا قابل خریداری بود.

بااین‌حال، تنها سه سال بعد، این خودروهای افسانه‌ای به دلیل مقررات سخت‌گیرانه‌تر آلایندگی، افزایش نرخ بیمه و بحران نفتی، منقرض شدند. بدین ترتیب، عصر طلایی عضلانی‌ها به ناگهان پایان یافت و جای خود را به خودروهای اقتصادی ضعیف داد.

به گزارش پدال، نزدیک به یک دهه علاقه‌مندان به پرفورمنس هیچ‌چیز هیجان‌انگیزی در نمایندگی‌های خودروسازان آمریکایی نمی‌دیدند اما در طول دههٔ ۸۰، نشانه‌هایی از احیای خودروهای عضلانی دیده شد. هرچند از لحاظ قدرت این خودروها هیچ‌گاه به سطح دوران طلایی نرسیدند اما برخی ماسل کارهای دههٔ ۸۰ اعداد قابل‌توجهی را در شتاب و ۴۰۰ متر از خود به‌جای گذاشتند.

دوج چارجر شلبی توربو سال ۱۹۸۵

چارجر پس از چهار سال غیبت در سال ۱۹۸۲ دوباره بازگشت اما شکوه گذشتگان خود را کاملاً از دست داده و به یک کوپهٔ کوچک دیفرانسیل جلو با پیشرانهٔ چهار سیلندر تبدیل شده بود. این حتی یک خودروی مستقل هم نبود و فقط پکیج پرفورمنسی بود که برای دوج اومنی ارائه می‌شد و پیشرانهٔ ۲.۲ لیتری با ۸۴ اسب بخار قدرت را به همراه داشت.

بااین‌حال، در سال ۱۹۸۳ شرایط کمی بهتر شد زیرا چارجر حالا به‌عنوان مدلی مستقل در نظر گرفته و نسخهٔ شلبی هم ارائه شد یعنی نامی که دههٔ ۶۰ روی جذاب‌ترین موستانگ‌ها دیده می‌شد.

نمونه‌های اولیهٔ چارجر شلبی از نسخهٔ تقویت‌شدهٔ همان موتور ۲.۲ لیتری استفاده می‌کردند که حداکثر ۱۱۰ اسب بخار قدرت داشت اما در سال ۱۹۸۵ نسخهٔ شلبی توربو ارائه شد که با ۱۴۶ اسب بخار قدرت، پرفورمنس بهتری ارائه می‌کرد. چارجر شلبی توربو ظرف ۷.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و ۴۰۰ متر را در ۱۵.۷ ثانیه طی می‌کرد.

فورد موستانگ SVO سال ۱۹۸۶

چشمگیرترین نسخهٔ پرفورمنس نسل سوم موستانگ یا فاکس بادی در سال ۱۹۸۴ توسط بخش خودروهای ویژهٔ فورد یا SVO ساخته شد. موستانگ SVO به‌جز بهره‌مندی از سپرهای متفاوت، دریچهٔ روی کاپوت و رینگ‌های جدید، شبیه یک فاکس بادی معمولی به نظر می‌رسید اما زیر این پوسته خودروی کاملاً متفاوتی پنهان شده بود.

این ماشین به تعلیق اصلاح‌شده با کمک‌فنرهای قابل تنظیم Koni، ترمزهای دیسکی بزرگ‌تر در هر چهارچرخ، دیفرانسیل لغزش محدود و مهم‌تر از همه، موتور ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربو با قدرتی بین ۱۷۵ تا ۲۰۰ اسب بخار بسته به سال تولید مجهز بود.

هرچند خیلی‌ها موستانگ SVO را به خاطر استفاده از پیشرانهٔ چهار سیلندر، توهین‌آمیز می‌دانند اما این خودرو می‌توانست ظرف ۷.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در حدود ۱۵.۵ ثانیه طی کند. این اعداد با چیزی که ماسل کارهای دههٔ ۶۰ با موتورهای بسیار قوی‌تر ارائه می‌کردند فاصلهٔ چندانی نداشت.

شورلت کامارو IROC Z 1LE سال ۱۹۸۹

کامارو برخلاف موستانگ در دههٔ ۸۰ به یک خودروی اقتصادی تبدیل نشد و شورلت تلاش کرد با توجه به شرایط آن سال‌ها، سطح پرفورمنس مناسبی را ارائه کند. در سال ۱۹۸۲ سرانجام نسل سوم کامارو بر اساس پلت‌فرم F-Body معرفی شد.

این خودرو ظاهر مدرن‌تری داشت و با وجود قدرت پایین، عملکرد نسبتاً قابل‌قبولی را ارائه می‌کرد. نسخهٔ پرفورمنس کامارو یعنی Z28 در سال ۱۹۸۵ با ارائهٔ پکیج جدیدی بنام IROC-Z تقویت شد. این نسخه به‌طور مداوم بهبود پیدا می‌کرد تا اینکه در سال ۱۹۸۹ به سطح پرفورمنس قابل‌توجهی رسید.

IROC-Z مدل ۱۹۸۹ به یک پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 مجهز بود که با سیستم انژکتور TPI، تا ۲۳۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. علاوه بر این، پکیج ۱LE هم برای IROC-Z ارائه شد که اکسل عقب پرفورمنس را ارائه و سیستم تهویه را حذف می‌کرد. در این نسخه، کامارو می‌توانست ظرف ۶.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۴ ثانیه طی کند.

بیوک GNX سال ۱۹۸۷

بیوک در سال ۱۹۷۸ نسل دوم رگال را معرفی کرد و برای چند سال هیچ‌چیز قابل‌توجهی در این خودرو دیده نمی‌شد تا اینکه در سال ۱۹۸۲، بیوک برای تقویت تصویر پرفورمنس خود و گرامیداشت موفقیت در نسکار، مدل گرند نشنال را بر اساس رگال معرفی کرد.

این نسخه که با استقبال چشمگیری مواجه شد، به‌طور مداوم بهبود پیدا کرد و در سال ۱۹۸۷ به اوج پرفورمنس رسید اما این پایان ماجرا نبود و در همان سال نسخهٔ افسانه‌ای GNX معرفی شد.

این نسخه ارتقاءهای زیادی را تجربه کرده بود که مهم‌ترین آن‌ها تجهیز موتور ۳.۸ لیتری V6 به توربوشارژر سفارشی گرت و اینترکولر بهتر بود. به لطف این تغییرات، قدرت GNX به گفتهٔ بیوک به ۲۷۶ اسب بخار رسید درحالی‌که قدرت واقعی حدود ۳۰۰ اسب بخار بود. این شوالیهٔ سیاه در آزمایش‌های واقعی توانست ظرف ۴.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۳.۹ ثانیه طی کند.

پونتیاک ترنس ام نسخهٔ بیست‌سالگی ۱۹۸۹

هرچند بیوک GNX پرفورمنس فوق‌العاده‌ای داشت اما سریع‌ترین خودروی عضلانی دههٔ ۸۰ محسوب نمی‌شد زیرا این عنوان به نسخهٔ تولید محدودی از پونتیاک ترنس ام اختصاص داشت که به مناسبت بیست‌سالگی این مدل ساخته شد. پس از کنار رفتن نسل دوم بسیار موفق فایربرد در سال ۱۹۸۱، نسل سوم از راه رسید و نسخهٔ ترنس ام همچنان مشعل پرفورمنس را در دههٔ جدید روشن نگه داشت.

پونتیاک اما برای ترنس ام نسخهٔ بیست‌سالگی که به‌عنوان خودروی ایمنی مسابقات ایندی ۵۰۰ در سال ۱۹۸۹ معرفی شد، پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری V6 توربوی گرند نشنال  را از بیوک قرض گرفت و با طراحی مجدد سرسیلندرها، افزایش نسبت تراکم و ارتقاء سیستم توربو، آن را قوی‌تر کرد.

هرچند قدرت این موتور به‌طور محافظه‌کارانه‌ای ۲۵۰ اسب بخار اعلام شده بود اما روی داینو به‌راحتی بیش از ۳۱۰ اسب بخار تولید می‌کرد. به همین دلیل بود که ترنس ام نسخهٔ بیست‌سالگی می‌توانست ظرف ۴.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۳.۴ ثانیه طی کند.

کانال عصر ایران در تلگرام